Die wind blies mij gewoon weer terug naar huis

De natuur spreekt

Natuur is natuurlijk ook wat er in de mensen zit

Voor wie is al deze schoonheid?

Wat zou daar nou weer achter zijn?

Ik ken ook alle mestgeuren

Het is toch een beetje stad en land en strand

Ik zat vroeger veel in de hoogste toppen van de bomen te zwiepen

Een beetje kaal

We zeggen wel eens met opzet dat wij in een vinexlocatie wonen

Je bent natuurlijk in veel meer richtingen nieuwsgierig geworden

Voor mij zit de meest nabije natuur in de mensen

Wij hebben hier de mooiste plek

We wilden niet in de bush wonen

Ik ging eens een keer met mijn moeder naar Ootmarsum, een stadje verderop en daar stak een wind op en een hevige regenval en op een of andere manier kreeg die wind vat op mij. Die wind blies mij gewoon weer terug naar huis.

 

Dat was een hele gekke beleving en dat was helemaal niet eng. Door de regen en de wind vermengde zich het groen van het gras met het groen van de bomen en het was bijna een paradijselijk tafereel, terwijl het ook wel heftig was. Mijn moeder dacht dat ik niet mee wilde, maar ik was niet in staat om te stoppen. De openbare weg was 150 meter van de boerderij vandaan en ik werd gewoon helemaal teruggeblazen en mijn vader die ving mij op en zei:‘O, dan blijf jij toch gewoon thuis.'